“ว้าย อีนี่ทราบได้ยังไง” ผมบอกหวานก็ไม่ใส่ หวานบอกก็มันส่องตอนเราขึ้นบรรไดอะดิ แม่ง… เชอรี่บอกแล้วทราบได้ยังไงว่าเรามิได้ใส่ ผมบอกก็แกที่ประตูระเบียงแสงสว่างมันก็ลอดอะดิ…โอย…เอ มันเสียว..จะเอากันได้หรอ พวกเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันนะ โอย…เอ มันเสียว..จะเอากันได้หรอ พวกเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันนะ ครอบครัวของผมถือว่ามีฐานะพอควร ภายหลังจากจบ มัธยม3 บิดาจะให้ผมต่อ มัธยม4 แต่ว่าผมถูกใจพวกทางเครื่องจักรกล ก็เลยบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่าปรารถนาเรียน ปวช บิดาก็บอกหากสอบเข้าได้ ก็ตกลง ผมดูหนังสืออปิ้งเอาเปนเอาตายท้ายที่สุด ก็สอบเข้าที่เข้าทางวิธีมีชื่อแห่งหนึ่งใน กรุงเทวดา ถึงแม้ว่าบ้านของผมจะอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทวดา แต่ว่าการเดินทางไปกลับแต่ละวันก็ไม่ไหวเช่นเดียวกัน บิดาเลยให้ไปอยู่กับเครือญาติ แต่ว่าผมเบื่อการเดินทางและก็ภรรยาจู้จี้จุกจิกของเครือญาติผม ก็เลยอ้อนแม่ขอเช่าแฟลตอยู่แฟลตนี้อยู่ในตรอกเป็นแฟลตห้าชั้น ผมอยู่ชั้นห้าเลย แต่ละยูนิตเป็นห้องผู้เดียวกว้างพอเพียงวางเตียงได้สัก 2 ตัว มีสุขาครัวและก็ระเบียงเล็กๆยื่นไปข้างหลัง ผมถูกใจมากมาย ด้วยเหตุว่าโปร่งสบายดี และก็ดูทิวทัศน์ได้ทั่วของกินก็ไม่ตรากตรำ ตอนเช้ากับช่วงเวลากลางวันก็เปลืองที่วิธี มื้อเย็นก็ที่หน้าปากซอย บางครั้งบางคราวก็ซื้อของกินถุงมากินที่ห้อง กระทั่งผมเรียน ปีสอง คุณยายบี น้องสาวผู้เดียวของผมก็สอบติดสาขาการบัญชีของสุนัขลัยแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากหอพักที่ผมพักเท่าไรนัก ผมกับบีรักและก็สนิทกันมากมาย เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่จำความได้ กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันประจำ ในขณะที่ผมกลับไปอยู่ที่บ้านยังหยอกเย้ากันเป็นประจำกระทั่งแม่เตือนว่า โตๆกันแล้วยังเล่นเสมือนเด็ก พวกเราก็แค่หัวเราะ บางโอกาสเวลากอดรัด มือผมไปโดนนมของบีเข้า บีก็ไม่ว่าอะไรแถมยิ้มแหยๆผมเลยเหิมใจพอเพียงคุณเผลอ ก็กดเสียเลย บีก็แกะมือออก กล่าวว่าอย่าเล่นพิเรนทร์สิ…
